Quilted petticoat- 18 cenury

Pikowane spódnice były używane przez wiele wieków, ze względów zarówno praktycznych (cieplutkie), jak i estetycznych. Były przy tym bardzo różnorodne, niektóre bajecznie zdobione w ogromne kwiatowe motywy, inne bardzo proste, w zwykłą kratę, lub jeśli ktoś woli diamenciki.

Ze względu na praktyczność tego ubioru, nosiły go wszystkie warstwy społeczne.

Czasem wystarczy popytać otoczenie, a dowiemy się wiele ciekawych rzeczy, jak na przykład, że tzw."wacioki" ubrania wypychane watą były noszone jeszcze przez moją prababcię.

źródło: link

Znalazłam także parę eksponatów z XIX wieku, a szczególnie mam na myśli lata 40, kiedy używano halek sznurkowych, które czasem były wypełniane też watą (dół). Przyszło mi na myśl, iż można by w chłodniejsze dni zastąpić halkę sznurkowa, halka pikowaną, która równie dobrze nadaje kształt. 

spódnica z 1840, link

Główną bazą była kratka, która zajmowała górna część spódnicy, dół z kolei wypełniały motywy, najczęściej kwiaty, liście, a czasem także ryby i inne stwory morskie. Jednym słowem mogło się na niej znaleźć wszystko co szyjący sobie wymarzył.

 

zamiast kratki, link

Góra spódnic była marszczona lub plisowana. Czasem przód spódnicy był bez marszczenia, a zaczynało się ono na bokach. 
Zwykłe spódnice można przedłużać dodając pas tkaniny od dołu, lecz tu nie ma tej możliwości, gdyż wyglądało by to mało estetycznie i było widoczne. W niektórych eksponatach można zauważyć dodatkowo doszyte od góry, niepikowane pasy tkaniny (czasem w innym kolorze). Pasy te są też ratunkiem, gdy damy zbyt dużo wypełnienia na górze, przez co spódnica strasznie odstaje.

źródło: link

źródło: link

chyba komuś zabrakło materiału,  źródło: link

Oraz rekonstrukcja.

źródło: link

Szyjąc własną spódnicę, stwierdziłam, że skoro materiały (zielona tafta i biała bawełna) są w miarę historyczne, wypadałoby aby wypełnienie także takie było. Szukając na blogach i innych stronach, niewiele znalazłam, a jeżeli już ktoś pisał o wypełnieniu, najczęściej był to poliester (koce), kołdry, czy narzuty na łóżko.

Postanowiłam sięgnąć do źródeł i przeglądając eksponaty historyczne, zrobiłam listę materiałów które były używane dawniej jako wypełnienie. Bardzo wiele z historycznych eksponatów osiemnastowiecznych znajduje się na tej stronie link.

Czasem przy materiałach nie pisało nic, czasami tylko jedwab lub jedwab i len/bawełna .

Inne:

- wełna

- wełna o gładkim splocie

- szklona wełna o splocie płóciennym

- wełna czesankowa

- celuloza

Widzimy, że mamy do wyboru wełnę czesankową i celulozę, czyli współczesną watę.

Wata jest zdecydowanie tańsza, ponadto koszt wypełnienia w moim przypadku wynosił 20 zł. 

Wata ma niestety jeden minus, nie można jej prać (wełnę czesankowa także).

Spódnice te nie są konstrukcyjnie trudne do uszycia, cały ich kunszt i trudność leży w pikowaniu, które nie raz doprowadzało mnie do białej gorączki i na etapie szycia z całym przekonaniem odradzałabym Wam jej szycie, chyba że sądzicie, iż posiadacie nieprzebrane zapasy cierpliwości i właśnie chcecie je przetestować :D A jeżeli zdecydujecie się na maszynowe jej uszycie, unikajcie małych kolistych i półkolistych wzorów, bo trzeba wtedy przekręcać spódnicę, co jest bardzo niewygodne.

Kwiatowy motyw który widzicie pochodzi z 1815r. , więc spódnica nie jest całkowicie osiemnastowieczna. 
 

 

 Pracowałam nad tą spódnicą długo, aż w końcu nadszedł moment, w którym przestałam prawie cokolwiek z nią robić, czy to z niewielkiej ilości czasu która pozostawała mi po przyjściu do domu, czy z braku motywacji. W pewnym momencie postanowiłam, że codziennie przeszyję jeden pasek (ok. 3 min.), jeden pasek i nic więcej i pilnowałam aby codziennie to wykonywać. Najciekawsze było to, iż codziennie planowałam moje obowiązki tak, aby zdążyć przeszyć mój jeden pasek, a zazwyczaj przeszywałam więcej niż jeden ścieg (no bo jak już usiadłam do maszyny to czemu by nie przeszyć jeszcze jednego?). Zauważyłam, że to nie sama praca zajmowała mi najwięcej czasu, a zaczęcie jej.

Szycie tej spódnicy, zwróciło moją uwagę na parę rzeczy, mianowicie podejrzewam, że ceny tych spódnic, jeśli były zamawiane u krawców, musiały osiągać zawrotne sumy (ze względu na ilość poświęconego czasu). Podczas mojego szycia, był jeden wieczór gdy wyłączono prąd, a ja musiałam przeszyć mój jeden przepisowy pasek. Zaopatrzyłam się więc w świece, i materiał do pikowania. Idąc po schodach niosłam w jednej ręce materiał, w drugiej zapaloną świecę na świeczniku, gdy w pewnym momencie świeca się przechyliła i wosk pociekł na  ...  spódnicę.
To zdarzenie uświadomiło mi, ile ubrań niegdyś musiało być poplamionych z wosku, ile ubrań musiało mieć wypalonych dziur z odłamków rozżarzonego drewna które pryskały z kominków.

z boku