Ubiór na dworze Jana III Sobieskiego

Po tak długiej przerwie aż bałam się wchodzić na bloggera, no ale dziś czeka Was relacja i ciekawostki z wykładów, w których miałam przyjemność brać udział. link do konkursu

Wykłady odbywały się w Warszawie, więc miałam przed sobą kilkugodzinną jazdę pociągiem (a wiadomo, że nasze pociągi są niezawodne i zawsze na czas).

Na salę weszłam około połowy pierwszego wykładu i w jednej chwili znalazłam się w całkiem innej czasoprzestrzeni (było to moje pierwsze jakiekolwiek wydarzenie typowo kostiumowe).

Ku mojemu zaskoczeniu, po chwili w moje ręce trafił cudowny fontaź (ang. fontange), którego bardzo chciałam zobaczyć na żywo, odkąd pojawił się na blogu.

Pierwszy wykład był opowieścią o przygotowaniu strojów do filmu "Odjazd na Cyterę" , który był zwieńczony prezentacją filmu. Była też mowa o pozyskiwaniu materiałów, np. licytowanie próbek (ok.0,5m) jedwabnych tkanin obiciowych na allegro, czy kupowanie jedwabiów bezpośrednio u producenta zza granicy.

Wykład był bardzo ciekawy i nie zdarzyło się w żadnym późniejszym, aby ktoś mówił z taką pasją.

"Odjazd na Cyterę"- Jean Antoine Watteau (1717)

Drugi wykład tego dnia, traktował o inspiracjach współczesnych projektantów barokową modą (mam nadzieję rozwinąć ten temat szerzej w osobnym poście).

Wiele było też o negliżach i autentyczności malowanych strojów.

Night gown były strojami porannymi noszonymi w buduarach i podczas porannych zajęć, a mimo to w drugiej połowie XVII wieku (bo ten okres obejmowały warsztaty), modne było portretowanie się w negliżach. Nawet z czasem doszło do tego, iż kobiety wychodziły w tych strojach na ulicę. 

W tej kwestii kobiety angielskie były odważniejsze niż francuskie.

Lady Amabell Grey- John Closterman (1694)

O fałszowaniu portretów.

Malarze niekoniecznie malowali taki strój jaki widzieli. Czasem tworzyli swoje wizje strojów i przyodziewali w nie panie.

Przykładem jest malarz Anton van Dyck, który po swoim nauczycielu- Rubensie- przejął zamiłowanie do malarstwa Tycjana. Aby się do niego upodobnić np. malował inne ubiory swoim modelkom, lub tworzył ogromne rękawy, których w rzeczywistości nie było.

Znana jest anegdota o pani która zamówiła swój portret u van Dycka i po powrocie ze zdziwieniem opowiadała, jak malarz przyozdobił ją mnóstwem klejnotów (nie, nie ze względów szczególnej adoracji tej pani :)).

Na jednym z portretów, zdjął też swoim modelkom wszelkie koronki i ozdoby. Co to oznaczało?

Ponadczasowość, suknia była 'bazą' która była stała (rzadziej się zmieniała), a wszelkie dodatki (tutaj koronki) były zmienne. Według tego toku myślenia, jeśli usuniemy dodatki, otrzymamy coś ponadczasowego.

Jest jeszcze inna interpretacja. Mieszczaństwo chciało się upodobnić do wyższych sfer i przybierało się w koronki na ich wzór. Arystokracja, mając tą pozycję, nie musiała się o nią starać i jako manifestację tego ('nie musimy mieć koronek aby być arystokracją') zdjęła koronki.

Wiecie, że taka koronka, a dokładnie brzeg, nosi nazwę opaque?

W Polsce też stroje nie były malowane 'z natury', lecz miało to inne podłoże.

Na polskich portretach można spotkać się z identycznymi ubiorami tylko w różnych kolorach, miało to źródło w tym, że malarze którzy mieli mniejsze umiejętności czy talent, przerysowywali strój od tych bardziej umiejętnych.

źródło

Temat malowanego materiału poruszany był na trzech wykładach, a na jednym omawiany szczegółowo. Jest to wyjście którym można się posłużyć przy rekonstruowaniu ubiorów szczególnie barokowych, kiedy jest kłopot ze znalezieniem odpowiedniej tkaniny i wzoru.

Jeśli kogoś stać zawsze może kupić tkaniny z historycznymi wzorami link.

Szerokości brytów tkaniny w baroku

- Angielskie 50 cm

- Francuskie 70 cm

Tak po części, dość fragmentarycznie, przedstawiają się minione wykłady. Była mowa też o koronkach klockowych, sznurkach i wstążkach, rekonstruowaniu ubiorów (wraz z przykładami), stroju polskim i dodatkach (guzy, trzęsienia i inne).

Przez te dwa dni trwania wykładów można było przyswoić sobie całkiem sporą dawkę wiedzy o szczegółach ówczesnych ubiorów. Mi osobiście wykłady się bardzo podobały, może zabrakło tylko jednego, o bieliźnie, wykrojach, typach sukien.