Wiosennie

Miało być teoretycznie.. ale kto by tam chciał czytać o teorii kiedy tak pięknie jest na zewnątrz będzie o czymś innym- o wiośnie.

Bezsprzecznie moją ulubioną porą roku jest wiosna. Będzie dziś kilka inspiracji z obrazów czy eksponatów muzealnych.

Henry Wallis- Young girl with flowers

Jak pięknie jest rano, 

jeszcze nie wszystko się stało

i wszystko się może stać,

tylko brać, tylko brać.

Jak pięknie jest wiosną,

jeszcze nie wszystko urosło

i wszystko się może stać,

tylko brać, tylko brać.

A. Osiecka

Narcissus - John William Waterhouse, 1912 

Pamiętam, że gdzieś w środku zimy był czas, gdy miałam ochotę na wszystko co związane z wiosną i latem, np. na konfiturę różaną (ta do dziś za mną chodzi :), na własnoręczne robione perfumy kwiatowe, na chadzanie w zwiewnych kwiatowych sukienkach. Pewnego wieczoru zrozpaczona usiadłam przed komputerem i zaczęłam szukać czegoś co przybliżyłoby mi ciepłe dni, wtedy natrafiłam na ten obraz (choć nie był dla mnie obcy) i dlatego darzę go szczególnym sentymentem. (Rezultatem mojej chęci wiosennej było także bedgown. )

 

Bardzo lubię ten portret, bo w jego twarzy jest jakaś świeżość, niewinność może. Tchnie młodością.

 

 Szczególnie z wiosną kojarzą mi się też rokokowe męskie ubiory.

 

W czasach rokoka czymś zupełnie normalnym było, że mężczyźni chodzili w pastelowych kolorach. Pudrowe róże, morele i kwiaty były na porządku dziennym, choć nie zaprzeczam, że starsi panowie, pamiętające inne czasy nie do końca aprobowali tych zniewieściałych mężczyzn.

Budki (bonnets) i opaski kwiatowe

 

 

1840

Uwielbiam tą rekonstrukcję butów 18w American Duchess

Kolejnym okresem pełnym kwiecistych materiałów są lata 30 XIX wieku.

Przez długi czas te dziesięciolecie odstraszało mnie swoimi ogromnymi rękawami i przerysowaną formą. Ostatnio powoli przekonuję się do tych skromniejszych sukien.

Ta wyjątkowo mi się podoba- źródło

źródło

źródło

Kto chciałby obejrzeć więcej, może zajrzeć na mój profil na pintereście.